کشفی نو درباره نحوه تکامل بینایی انسان - اکسپرس بلاگ

حس بینایی انسان چگونه تکامل یافته است؟ این سوالی است که زیست شناسان مولکولی در دانشگاه کالیفرنیا با ردیابی تاریخچه تکاملی ژن های مرتبط با بینایی انسان، پاسخی نو برای آن ارائه داده اند.

به نقل از آی ای، تکامل انسان فرآیندی پیچیده، آهسته و طولانی است که بدن ما را در ارتباط با محیط اطرافمان شکل داده است. درک چگونگی تکامل اندام ها به آنچه که امروز به آن تبدیل شده اند، مدت ها هدف نظریه پردازان تکوینی بوده و در میان همه آنها، پرسش ها و معماهایی در مورد چگونگی تکامل حس بینایی انسان وجود داشته است.

اکنون به لطف فناوری های مدرن، ممکن است سرنخ های لازم برای پر کردن این شکاف دانش در مورد تکامل چشم را در اختیار داشته باشیم.

شناسایی ژن بینایی

گروهی از زیست شناسان مولکولی در دانشگاه کالیفرنیا یک مدل رایانه ای موسوم به IQ-TREE را برای ردیابی تاریخچه تکاملی ژن های مرتبط با بینایی انسان ایجاد کرده اند.

آنها با استفاده از این مدل، شواهد بالقوه ای از انتقال افقی ژن میان دامنه ای را کشف کردند که منجر به تشکیل چشم در مهره داران شده است. گفتنی است که به حرکت مواد ژنتیکی بین انواع مختلف موجودات، انتقال افقی ژن گفته می شود.

مت دوهرتی(Matt Daugherty) نویسنده ارشد این مطالعه می گوید: حداقل یک نوآوری که منجر به ساختار فعلی چشم مهره داران شده، از انتقال مرحله ای از ژن هایی که در حیوانات دیگر وجود داشته، رخ نداده است، بلکه از معرفی DNA نوی از باکتری ها با انتقال افقی ژن ناشی شده است.

این مطالعه از این ایده شروع شد که مهره داران بینایی خود را از طریق انتقال ژن های حساس به نور از میکروب ها به دست آورده اند.

این گروه بیش از 900 توالی ژنتیکی را برای یافتن یک ژن بالقوه چشم انسان در موجودات دیگر به ویژه میکروب ها تجزیه و تحلیل کردند.

پژوهش ها یک نامزد امیدوار کننده به نام پروتئین اتصال دهنده رتینوئید بین فوتورسپتور یا IRBP را شناسایی کرد. این ژن که در اصل از باکتری ها آمده بود، برای اولین بار در حدود 500 میلیون سال پیش در چشمان مهره داران باستانی ظاهر شده است.

پژوهشگران در این مقاله پژوهشی آورده اند: ما نشان دادیم که IRBP، یک پروتئین جابجایی رتینوئیدی بسیار حفاظت شده و ضروری از یک ژن باکتریایی ایجاد شده است که همزمان با توسعه چشم مهره داران پیش از 500 میلیون سال قبل به دست آمده، تکثیر شده و عملکرد نوی پیدا کرده است.

طبق این مقاله پژوهشی، وجود این ژن برای بینایی همه مهره داران ضروری است و با گذشت زمان تکامل یافته و منجر به ایجاد حساسیت به نور و در نهایت رشد اندام هایی مانند کره چشم شده است.

گفتنی است که در کمال تعجب، این ژن در بسیاری از بی مهرگان وجود ندارد.

یافته های این پژوهش در مجله National Academy of Sciences منتشر شده است.

منبع: ایسنا