حل معمای بنیادی فضا با ستاره پُلسار - اکسپرس بلاگ

دانشمندان یک پُلسار (ستاره نوترونی دوّار با خاصیت مغناطیسی بسیار قوی) در اعماق فضا یافته اند که می تواند بسیاری از معما های شالوده ای کیهان را حل نماید. به گفته پژوهشگرانی که رد پای این پُلسار را یافته اند، این کشف می تواند ما را از نحوه تلاقی ستارگان مرده و گسترش کیهان آگاه کند.

این پُلسار یا ستاره نوترونی که مانند یک فانوس دریایی در اعماق فضا در حال چرخش از خود انرژی رادیواکتیو پخش می نماید، در مدار ستاره دیگری قفل شده است. این دو خاتمه به یکدیگر برخورد خواهند کرد و چنان انرژی و موج جاذبه ای فراوری خواهند کرد که پیامد آن در بُعد چهارم یا زمان-فضا در سراسر کیهان قابل ردگیری خواهد بود.

دانشمندان پیش از این هم چنین پُلسار ها و ستاره های نوترونی مرده ای را در منظومه های دوستارگانی ردیابی نموده بودند، اما این نخستین باری است که یک پُلسار در چنین ارتباط شگفت انگیزی با ستاره همراهی بسیار عظیمتر از آن، قفل شده است.

دانشمندان امیدوارند که بتوانند از این تفاوت برای یافتن نشانه های مهم در خصوص بعضی معما های عمیق و حل نشده کیهانی استفاده نمایند؛ از جمله سرعت گسترش کیهان و این که جرم های فضایی از چه عناصری ساخته شده اند. اخترشناسان امیدوارند که اختلال ناشی از انفجار این دو سیاره موجب گردد که آن ها بتوانند با استفاده از تلسکوپ های سنتی و موج جاذبه، این واقعه را از زمین رصد نمایند.

این پدیده در میان سایر امکانات به آن ها فرصت خواهد داد تا نرخ گسترش کیهان را اندازه گیری نمایند. در حال حاضر دو طریق ارزیابی سرعت گسترش کیهان، در تضاد با یکدیگر است. پائولو فرِیر، از انستیتوی نجوم رادیویی مکس پلَنک، می گوید: چنین اختلالی به فضا- فیزیکدانان امکان می دهد تا نشانه های تازه و مهمی در خصوص ماده جالبی که قشر داخلی این اجرام سخت متراکم را تشکیل داده است، به دست آورند.

این ماده هنوز یک معمای عظیم است - آنقدر متراکم است که دانشمندان هنوز نتوانسته اند بگویند از چه عناصری تشکیل شده است. تراکم این ماده بسیار فراتر از چیزی است که ما می توانیم در آزمایشگاه های زمین فراوری کنیم.

تفاوت چشمگیر میان این دو ستاره نوترونی از انتظار دانشمندان به دور بوده است.

دکتر رابرت فِردمَن، استاد دانشکده فیزیک دانشگاه ایسن اَنگلیا، در بیانیه ای می گوید: بیشتر نظریه هایی که در خصوص این پدیده ارائه شده اند، فرض را بر این گذاشته اند که ستاره های نوترونی قفل شده در یک سیستم مداری دوستارگانی، دارای توده ای متساوی هستند.

کشف جدید ما این فرضیات را تغییر می دهد. ما سیستم مضاعفی کشف نموده ایم که دارای دو ستاره نوترونی با توده های بسیار متفاوت است. این سیارات حدود 470 میلیون سال دیگر با هم برخورد می نمایند و در هم ادغام می شوند. به نظر می رسد که این مدت زمانی طولانی باشد، اما تنها لحظه ای کوتاه در عمر کیهان است.

از آنجا که یک ستاره نوترونی از دیگری به مراتب عظیمتر است، نفوذ جاذبه آن شکل ستاره همراهش را تغییر داده است و درست پیش از آن که در یکدیگر ادغام شوند، بخش های عظیم یا کل توده آن را پاره می نماید. این اختلال در موج جاذبه مقدار بسیار بیشتر از حد انتظار در منظومه های دوستارگانی با ستاره های نوترونی یک اندازه، مواد داغ فراوری می نماید که نتیجه آن فراوری گاز و مواد بسیار قوی است.

هرچند سیگنال های جاذبه ای جی دبلیو 170817 را می توان در چارچوب نظریه های دیگر شرح داد، اما ما تایید می کنیم که یک سیستم مادر ستاره های نوترونی با توده های کاملا متفاوت شبیه به پولسار غیرمتوازن پی اس آر جی 13+1102، شرح قابل قبولی است.

منبع: ایندیپندنت

bestcanadatours.com: مجری سفرهای کانادا و آمریکا | مجری مستقیم کانادا و آمریکا، کارگزار سفر به کانادا و آمریکا